No to chyba teraz ósme ;))

Napisałam kiedyś to opowiadanie, jest takie nieprawdobodobne, że aż strach. Trochę je przerobiłam, będzie miec kilka rozdziałów ;)) Nie wiem czy się wam spodoba, ale życzę miłego czytania ;))

Było południe, gdy drzwi kancelarii otworzyły się i – ku zdziwieniu Bartka - weszła nimi nastoletnia dziewczyna.

- Dzień dobry! – powiedziała szybko.

- Dzień dobry! – odpowiedział jej Bartek.

- Czy zastałam mecenas Przybysz?

- Niestety ma teraz spotkanie. Czy mogę Ci w czymś pomóc?

- Nie, dziękuje. Wolę poczekać na panią mecenas.

Usiadła na kanapie i uśmiechnęła się do chłopaka.

- Miła jesteś, wiesz?

- Dzięki.

Wtedy drzwi pokoju się otworzyły i wyszedł z nich mężczyzna.

-Nie mam zamiaru tego słuchac. Chyba sobie państwo żartujecie. – mówił zdecydowanym głosem. Nagle jego wzrok powędrował na dziewczynę i zamarł.

-Witam, panie Bitner. Widzę, że znowu się spotykamy. – odparła zagadkowym tonem.

-Do widzenia. – odrzekł szybko i pospiesznie wyszedł.

Rozległ się chichot i wszyscy spojrzeli na nastolatkę.

- Maja? – zapytała Agata.

- Tak. – odpowiedziała jej nadal chichotając.

Agata przytuliła ją.

- Co tu robisz?

- Przyszłam wam pomóc i jak widzę to już pomogłam…

- Jak ty możesz nam pomóc? – pytał Marek lekko zażenowany.

- Przepraszam, Marek. To moja kuzynka Maja, a to… - nie dokończyła.

- Marek Dębski. – odparła za nią.

- Ale skąd? – zapytał zaskoczony.

- Jak się ma taką fajną kuzynkę to się wie. No i oczywiście wujek dużo mi mówił, ale to nieważne. Teraz chodźcie coś wam pokażę.

Weszli do pokoju, Maja położyła torebkę na stole i wyciągnęła z niej teczkę.

- Macie kłopoty z Bitnerem jak widzę. – powiedziała spokojnym tonem. – Wiem jak wam pomóc. Agatka, Marczak narobił Ci problemów, prawda?

- Ale co z tym wspólnego ma Marczak?

- Zaraz zobaczysz. – wyciągnęła z teczki zszyte kartki. – To jest Bitner. – pokazała im zdjęcie. - Właściciel kilku kancelarii i różnych przedsiębiorstw, które przez niego zbankrutowały. Jest także właścicielem waszej kancelarii, prawda?

- Tak. – odparł zdziwiony Dębski.

- Chodził do szkoły tutaj w Warszawie, urodzony w 1965 roku. Ma 48 lat. – tu przerwała i wyciągnęła kolejne kartki. – A to jest Jarosław Marczewski, pseudonim Marczak. – położyła zdjęcie na stole. – Właściciel firm, urodzony w 1965 roku. Ma 48 lat.

- Dziwny zbieg okoliczności. – powiedział Marek.

- Bardzo dziwny, a dziwniejsze jest to, że chodził do klasy z niejakim Bitnerem. Waszym obecnym pracodawcą. Przyjaźnili się. Bitner był jego pełnomocnikiem. – mówiła. - Bardzo dużo tych zbiegów okoliczności. A najlepsze jest to – wyciągnęła kolejne kartki. – w dniu przegrania przez was sprawy był u Marczaka w więzieniu. – tu na chwilę przestała zerkając do teczki. - I to chyba tyle. – odetchnęła.

- Żartujesz?! – krzyknęła Agata. – To jest, aż tyle!

- Nie wierzę, że to mówię. Jesteś niesamowita. – odparł z niechęcią Dębski.

- Skąd to wzięłaś? – zapytała mecenas Przybysz.
- Moja słodka tajemnica… - powiedziała po raz kolejny zagadkowym tonem. – Mam swoje źródła.

- A dlaczego Bitner tak szybko wyszedł? – pytał Marek.

- Kiedyś się dowiecie. – odpowiedziała. - A teraz muszę zmykać, bo nie zdążę na pociąg.

- Chyba żartujesz. Zostajesz. – odparła twardo Agata.

- Nie mogę zeznawać, więc po co tu jestem.

- Dziś zostaniesz u mnie. W sobotę Cię odwiozę.

- No, nie wiem. – nie dała się przekonac.
- Nie daj się prosić.

- W zasadzie mam Ci do opowiedzenia kilka ważnych spraw. – tu popatrzyła na Marka. – A poza tym to dawno nie rozmawiałyśmy, trzeba to nadrobic. Zostaję.

- No, to w takim razie idziemy na obiad.

Wychodziły już z pokoju, gdy nagle Maja sobie coś przypomniała.

- Czekajcie, jeszcze jedno. – wyciągnęła komórkę i puściła jakiś dźwięk.

CDN.


Domcia