Dwuczęściówka Paoli

Tak, wiem miała być kolejna część opa, ale jest jeszcze w fazie dopieszczania, więc potrzebuję jeszcze kilku dni... Na osłodę mam coś zupełnie innego ;p Mam nadzieję, że nie jest tak beznadziejne jak mi się wydaje ;<

Wszystkim życzę szczęśliwego 2014 roku, buziaki dla komentujących (i dla tych nie komentujących też :D)

Pukał już kilka razy.. bez skutku. Zrezygnowany już miał zamiar odejść, gdy usłyszał powolny zgrzyt zamka. Jego oczom ukazała się Agata przecierająca oczy. Miała na sobie ciemnoniebieską sukienkę przed kolano i rozpuszczone włosy, była na boso. Zaspanym wzrokiem spojrzała pytająco na Marka, jednak nie odezwała się. Marek oczarowany jej wyglądem także zaniemówił i tylko dyskretnie obrzucał spojrzeniem jej kruchą sylwetkę. W końcu tę niezręczną ciszę przerwał Marek:

-Nie przeszkadzam?

-Ty? Nigdy! Zwłaszcza o..1 w nocy – odpowiedziała w swoim stylu Agata – Wejdź jak już jesteś, nie będziemy rozmawiać w drzwiach.

-Masz szczęście, że dzisiaj jest piątek i nie muszę jutro wcześnie wstawać.

-Yy.. chyba dzisiaj jest już sobota – uśmiechnął się Marek.

-Oj Dębski, Dębski.. co za różnica.. Mów co masz mówić i spadaj, bo zabierasz mi sen.

-No więc chodzi o sprawę państwa Kowalskich. Pojawiły się nowe okoliczności, a Ty co nieco wiesz o ubezpieczeniach, więc pomyślałem, że mogłabyś mi pomóc..

-Aha. A niby jak pan mecenas zamierza mnie skusić?

-Hymm niech pomyślę.. może być TO? – to powiedziawszy wyciągnął zza pleców bukiecik niezapominajek i wręczył zaskoczonej brunetce.

A to takie buty! - Agata zaśmiała się radośnie –Pan mecenas zamierza mnie przekupić garścią zwiędniętych chabazi?

-Na to wygląda, ale mogę użyć jeszcze innych moich atrybutów specjalnie dla pani mecenas

 : )

-Oh no dobrze, zgadzam się. W takim razie usiądź, a ja przyniosę coś do picia.

Marek rozsiadł się wygodnie na kanapie, a Agata po chwili wróciła ze szkłem i winem. Usiadła na kanapie obok Marka i spytała:

-Dużo tam tego masz? – kierując wzrok na przyniesioną przez Marka teczkę z dokumentami.

-Trochę się nazbierało – odpowiedział rozlewając wino do szklanek i podając jedną z nich Agacie.

-To za owocną współpracę!- stuknęli się szklankami i zaczęli pracować nad sprawą.

Wbrew pozorom poszło im w miarę sprawnie z pracą i opróżnianiem kolejnej butelki i po niecałych dwóch godzinach wszystko było gotowe, lecz żadne z nich nie myślało o zakończeniu tego spotkania.

Spowodowane było to ilością alkoholu płynącego w ich żyłach, ale też tym, że wreszcie mogli pogadać bez presji czasu i wspólników za ścianą. Obydwoje czuli się wyśmienicie w swoim towarzystwie, nie szczędzili sobie uszczypliwości i wypowiedzi o dwuznacznym zabarwieniu, co chwilę wybuchali niepohamowanym śmiechem. Dotąd rozmowa dotyczyła przede wszystkim pracy, ale coraz częściej sięgali do tematów osobistych. W końcu Marek stwierdził:

-Zasiedziałem się trochę, będę się już zbierał. Dzięki za pomoc.

-Nie no co ty, chyba nie będziesz jechał o tej porze sam do domu? Zostań u mnie, kanapa jest wolna, więc jeśli chcesz to mogę Cię przenocować.

-Spokojnie, poradzę sobie, a poza tym nie będę Ci robić kłopotu.

Agata pokręciła głową.

-Mam Ci przypomnieć co się stało z Twoją twarzą ostatnim razem?

-No dobra, wygrałaś. Zostanę.

-No! – triumfalnie zareagowała Agata. – Ale ja pierwsza zajmuję łazienkę!

-Okey, okey. Idź się kąp, a ja sobie pościelę w tym czasie.

Agata poszła się kąpać, ale z podekscytowania nową sytuacją jaką niewątpliwie było nocowanie Marka zapomniała szlafroka z fotela. Niewiele myśląc zawołała Marka.

-Marek??

-Co?? Umyć pani mecenas plecki? : ) – zaśmiał się wraz z Agatą.

-Mógłbyś podać mi szlafrok? Zostawiłam go chyba na fotelu.

Chwilę później drzwi do łazienki lekko się uchyliły i Agata zobaczyła wślizgującą się rękę Marka ze szlafrokiem.

-Dzięki – powiedziała i zabrała szlafrok.

-Nie ma sprawy. Agata?

-Co?

-Ale z tymi plecami to ja nie żartowałem!

-Ach tak? Czyżby?- zaśmiała się brunetka. – Dziękuję, poradzę sobie.

-Jak chcesz..

Po kilkunastu minutach Agata wyszła z łazienki rozczesując swoje włosy i roztaczając przy okazji nieziemski zapach szamponu owocowego. Jak tylko Marek poczuł ową woń z pośpiechem zamknął się w łazience i przemył twarz lodowatą wodą, by ostudzić swoje zapędy. Nigdy nie ukrywał, że Agata bardzo go pociąga, ale nie chciał zrobić czegoś czego by później żałował.

Gdy po chwili i on wyszedł z łazienki w koszulce i w bokserkach, Agata mocno zagryzła wargę, by okiełznać swoje grzeszne myśli.

-To dobranoc. – wydusiła tylko z siebie.

-Dobranoc.- odpowiedział Marek po czym położył się i zgasił światło. Agata w sypialni zrobiła to samo, ale w przeciwieństwie do Marka, który już po chwili spał nie mogła usnąć.

Nagle usłyszała głośny trzask gdzieś w okolicach drzwi wejściowych, jednak zignorowała go. Gdy po chwili powtórzył się wstała i po omacku podeszła do drzwi.

-Marek, to ty? – odpowiedziała jej cisza.

Drżącymi rękami ze strachu spojrzała przez wizjer, ale nikogo nie zobaczyła. Już miała się odwracać, gdy dźwięk się powtórzył ze zwiększoną głośnością. Tym razem Marek też się obudził i zdezorientowany próbował znaleźć kontakt, aby włączyć światło.

-Marek? – pisnęła cicho Agata.

-Agata? Co się stało? Gdzie Ty jesteś?

-Tu, przy drzwiach.

-Poczekaj, już do Ciebie idę. Psiakrew, gdzie Ty masz te kontakty? – w tym momencie natknął się na jeden, ale ku jego zdziwieniu nie zadziałał. – Chyba żarówka się przepaliła – stwierdził.

-Nie, Marek, poczekaj, ja do Ciebie przyjdę. Przynajmniej trochę pamiętam gdzie co leży. – zaczęła powoli iść w stronę pokoju.

-Gdzie jesteś? – rzuciła w ciemną przestrzeń przed sobą. – Nie widzę Cię.

-Ja też Cię nie widzę. – usłyszała już gdzieś bliżej.

Oboje powoli przesuwali się do przodu, aż w pewnym momencie poczuli swoją obecność tuż obok. Marek złapał Agatę delikatnie za ręce i sunął swoimi ciepłymi dłońmi w kierunku jej ramion. Nie wiedział na ile może sobie pozwolić.

-Agata, cała się trzęsiesz i masz lodowate ręce – bez wahania objął ją swoimi ramionami, a ona z przyjemnością wtuliła się w niego ze zdziwieniem stwierdzając fakt iż nie miał na sobie koszulki.

Gdy tak stali napawając się swoją bliskością Marek poczuł coś mokrego na klacie. To były jej łzy. Jej kruchym ciałem wstrząsały spazmy płaczu, płaczu, który dał upust wszystkim emocjom nagromadzonym od dawna i chowanym przed światem. Nie wiedząc jak zareagować trzymał ją w jeszcze mocniejszym uścisku i powoli głaskał po głowie, a ona z ufnością wtuliła się i objęła go w pasie rękami.

-Hej, Agata, co się dzieje? – pytał, lecz ona milczała – Spokojnie, jestem tutaj z Tobą – zaczął muskać ustami jej włosy – Nie płacz już proszę..

Minęła dłuższa chwila zanim Agata się uspokoiła. Powoli odsunęła swoją głowę i chciała spojrzeć na jego twarz, lecz zobaczyła tylko ciemność. Nie zdając sobie sprawy i małego odstępu zaczęła się przybliżać równocześnie z Markiem.

Gdy poczuli swoje oddechy na policzkach ich serca przyspieszyły, a krew zaczęła krążyć szybciej. Parę sekund później stykali się już nosami, a ich usta dzieliły milimetry.

-Marek, ja..

cdn

Paola