Historia inaczej pisana cz. XIII

Witajcie kochani (;
Zegarek w telefonie wskazuje mi obecnie 23:41, a jak wiecie pisze opowiadanie od razu na czysto. Więc mniej więcej będziecie mogli zobaczyć ile zajmuje mi jedno opowiadanie. Miłego czytania i czekam na wasze opinie drodzy fani (;
Siedział w swoim gabinecie, przez jego gabinet przewinęło się jeszcze trzech klientów, nie miał głowy do rozmów z nimi, przekładał spotkania na inny dzień, tłumacząc się pilnym spotkaniem. Po jego głowie błądziły tylko myśli, miał dylemat zostać z Adrianną i ratować małżeństwo, czy porzucić wszystko i zacząć nowe życie u boku Agaty.
Coraz mniej czasu, nie wiem co mam zrobić, gdybym nie poznał Agaty.. dałbym Adriannie kolejną szanse.. ale jednak jest Agata.. więc Marek rozważ plusy i minusy obu pań. Agata, jest zawsze uśmiechnięta, ma charakterek, jest silna, mówi co myśli czuła chodź rzadko to okazuje, ma w sobie jeszcze to coś czego nie potrafie opisać, paraliżuje mnie kiedy stoi obok, kiedy uśmiecha się do mnie, kiedy stoi w drzwiach. Jej dotyk sprawia że krew szybciej płynie w żyłach, po ciele przechodzą ciarki, całuje w sposób czuły i niezwykle delikatny. Szaleje nie słysząc jej głosu, nie widząc uśmiechu, i nieczując dotyku jej dłoni, tych delikatnych dłoni.. nie znam jej jeszcze na tyle by poznać jej wady... Adrianna ma jedną wadę, zdradziła mnie, ale też ma swoje zalety.. jest czuła, spontaniczna, otwarta, szalona.. jej sposób mówienia jest niezykle wyrafinowany, jej oczy hipnotyzują całe moje ciało, tracę kontrolę kiedy jestem obok, jej gładkie dłonie błądzące po moim nagim ciele, każdy namiętny pocałunek różnił się od poprzedniego, jej uprzejmość, i tyle lat małżeństwa... trudny wybór ale chyba już podjęłem decycje.
Spojrzał na zegarek, dochodziła już dwudziesta. Tak zastracił się w myślach, że zgubił rachube czasu. Ubrał się, wziął torbę i zamknął już pustą kancelarie. Agata siedziała przy barze, popijając sok pomarańczowy. Podszedł do niej barman.
- Czyżby samotny wieczór? - barman uśmiechnął się
- Czekam na kogoś - odwzajemniła uśmiech
- Nie mieliśmy okazji wcześniej się poznać, Daniel jestem - podał dłoń Agacie
- Jak już, mówiłam czekam na kogoś, powinien tu zaraz byc - spojrzala na Daniela zabierającego dłoń
- Nie chciałem pani poderwać, raczej poznać, ale skoro pani nie chcę, nie będe nalegał - uśmiechnął sie - może coś mocniejszego?
- Nie dziękuje.. - Agata spojrzała na odwracającego się barmana - Agata jestem - napiła się soku. Barman uśmiechnął się.
- Miło poznać Cię Agato - postawił jej kieliszek czystej wódki - na mój rachunek. Tak na dobry początek.
Agata spojrzała na stojący po jej prawej kieliszek wódki, wzięła go na raz i popiła sokiem pomarańczowym.
- Na dobry początek - odstawiła na bar, i pokazała barmanowi żeby wlał jeszcze jednego, Agata spojrzała na zegarek, bylo już dziesięc po ósmej a Dębskiego wciąż nie było. Wypiła kilka kieliszków wódki.
- Niestety kończę na dziś, ale mogę dosiąśc się obok jeśli pozwolisz - barman rozwiązywał przepaskę. Nagle drzwi do knajpy otworzyły się, Agata energicznie się odwróciła z nadzieją że to Dębski...
Paulina (;