Opowiadanie do 2 odcinka 4 sezonu

Mam opo ;)) Chyba nie jest takie świetne, ale dobrze, że chociaż jest ;)) Biorę się za trzynaste jak tylko złapię wenę ;)) Inspiracja: LemON - Napraw Mam nadzieję, że się spodoba ;)) Miłego czytania ;))

Nazajutrz, kiedy się obudziła w głowie miała kłębiące się myśli. Myślała o wczorajszym wieczorze. O pocałunku, o tym co powiedział Marek… „Właśnie dlatego…” – te słowa cały czas chodziły jej po głowie.

-Czy to znaczy, że On mnie kocha? – pytała samą siebie. – Ja za każdym razem Go odpychałam, a On nadal się zbliżał… Tak jakby nie potrafił odejść… - w głowie jej myśli toczyły wojnę. - Muszę z nim porozmawiac. – powiedziała do siebie.

Ubrała się i wyszła szybko z mieszkania. Podjechała pod kancelarię. Weszła do środka. Dorota rozmawiała z Bartkiem . Ucieszyli się na jej widok.

-Agata, co tu robisz? – pytała.

-Muszę porozmawiac z Markiem. – odpowiedziała.

Przyjaciółka spojrzała na nią zdziwiona.

-No nie patrz tak na mnie. Mam do niego ważną sprawę, tyle. – przecież nie kłamała, to było ważne.

-Ale nie chciałaś z Nim rozmawiac od czasu rozprawy… - mówiła.

-Nie chciałam, ale muszę. – rzuciła. – Jest? – zwróciła się do Bartka.

-Nie poszedł do sądu. – odrzekł.

-Powiedz mu, że byłam. – odparła. – I powiedz, że to ważne. Niech do mnie zadzwoni. – wyszła.

***

Cały dzień czekała, aż zadzwoni. Dochodziła już 20. Nie wytrzymała. Wzięła torbę i wsiadła do samochodu, po czym pojechała do mieszkania Marka. Wchodząc po schodach zastanawiała się czy dobrze robi. Nacisnęła dzwonek. Usłyszała jak idzie przez pokój. Kiedy kroki ucichły czekała tylko, aż otworzy drzwi. Ale to nie nastąpiło. Czekała… Musiała z nim porozmawiac.
Tymczasem po drugiej stronie drzwi, Marek stał jak wryty. Za wejściem stała Agata. Wystarczyło Jej otworzyc. Nie potrafił. Pierwszy, chyba jedyny raz w życiu się bał. Bał się Jej otworzyc. Gdyby wcześniej stanęła przed jego drzwiami, bez wahania by Jej otworzył. A teraz, teraz nie potrafił. Tłukła pięścią w drzwi. Przypomniało mu się jak On do Niej przyszedł i robił to samo. Pamiętał jak się czuł, kiedy mu nie otworzyła. Musiał to zrobic, musiał jej otworzyc. Nacisnął klamkę i Ją ujrzał. Widział w Jej oczach łzy, a na Jej twarzy widniał ten piękny uśmiech. Patrzyła na Niego, a On na Nią. Żadne z nich nic nie mówiło.

-Czemu przyszłaś? – pytał Marek, choc dobrze znał już odpowiedź na to pytanie.

-„Właśnie dlatego…” – zacytowała jego słowa.

Podeszła i złożyła pocałunek na Jego ustach. A On Ją objął i oddał pocałunek. Jak poprzedniego wieczoru, kiedy oderwali się od siebie, Agata trzymała ręce na Jego torsie. Spojrzeli na siebie i…

Domcia