Opowiadanie Shadow Sky cz.8

No i ostatnie ;)) Superowe ;)) Cedek!!! - czekam... ;)) Miłego czytania ;))

Domcia

   Czerwony Citroèn Agaty przeciskał się przez zakorkowane ulice Warszawy. Stukała w kierownicę, lekko zniecierpliwiona, jednak ma jej twarzy nadal gościł uśmiech. Podjechała pod swoją kamienicę i szybko wbiegła po schodach, szukając kluczy w torebce. Podniosła wzrok dopiero na swoim piętrze i zaskoczona drgnęła. Oparta o jej drzwi stała pewna znajoma pani prokurator...
***
- Nie pamiętasz, na pewno? - Marek siedział rozparty na kanapie w korytarzu kancelarii, nerwowo stukając palcami o oparcie.
- Już mówiłem - warknął Bartek, podnosząc wzrok zza stosu książek. - Szukam. Jakbyś mi pomógł...
- Jadę do sądu, mam rozprawę. Zapytaj Dorotę - przewiesił płaszcz przez rękę, unosząc rękę na pożegnanie.
- Ma alarm wychowawczy w przedsz... - nie dokończył, bo zatrzasnęły się drzwi - ...kolu u  syna. Pokręcił głową, wracając do wertowania podręczników. Nie wiedział czemu w głowie krążył mu jednak ciągle głos... Justyny. Poklepał się po policzku i spuścił wzrok na książkę.
***
- I jak? - zapytał Bitner, odchylając się w fotelu. - Masz coś?
   Mężczyzna w skórzamej kurtce pokiwał głową i zaczął mówić . Głos miał charakterystyczną, jakby znajomą chrypkę...
- Nie było go wczoraj u niej, to na pewno. Nie wydawała się jednak zbytnio załamana, raczej zmęczona.
- Trzeba ich od siebie odizolować, wtedy nie będzie miała oparcia. - mruknął z zastanowieniem prawnik, prostując palce. - W tym momencie posłużę się jednak jakimś bardziej wyrafinowanym sposobem. Dziękuję... panie komisarzu.
- Przyjemność jak zwykle po mojej stronie - wstał, podali sobie ręce i mężczyzna wyszedł z gabinetu Bitnera. W progu odwrócił się, rzucając mu połowiczny uśmiech:
- Musiała panu nieźle zaleźć za skórę, mecenasie.
Odpowiedziało mu stalowe spojrzenie znad złączonych rąk:
- Nawet pan nie wie jak.
***
- Dzień dobry - pani prokurator podała rękę Agacie.
- Dzień dobry... Można wiedzieć, co sprowadza tu sławetną... Prokurator Czerską? - mecenas Przybysz uniosła brwi, nie zamierzając otwierać drzwi do mieszkania. Oparła się o poręcz od schodów, podzwaniając cicho kluczami, przerzucanymi z jednej ręki do drugiej.
- Czysta ciekawość - Czerska zdobyła się na wymuszony uśmiech. - Miałam być w składzie orzekającym w twojej sprawie... jednak działania twojego WSPÓLNIKA skutecznie uniemożliwiły mi "pomoc".
- Co masz na myśli? - Agata zmarszczyła brwi, przestając poruszać kluczami.
- Mecenas Dębski potrafi być bardzo przekonujący, jeśli zechce. Chyba się już przekonałaś, że jest jednak bardzo... zmienny w uczuciach, co nie? - uśmiechnęła się bez cienia rozbawienia, mijając prawniczkę. - Wpadnę wieczorem na ploteczki, pa!
   Zdziwiona Agata stała chwilę z uniesionymi brwiami, po czym podrzuciła klucze w ręce, schodząc pospiesznie po schodach.
***
   Kilka chwil potem wpadła do kancelarii. Bartek czym prędzej zerwał się, patrząc pytającym wzrokiem.
- Skąd wiedziałeś o podsłuchu? - Słucham? - potrząsnął głową, zdezorientowany.
- Skąd. Wiedziałeś o. Podsłuchu.? - nieźle wkurzona Agata stała naprzeciw jego biurka, podpierając się rękami o biodra.
- Spotkałem Justynę na uczelni...
- I co?
- Bitner jej kazał. - Aplikant podrapał się po głowie
- I tak po prostu ci powiedziała... - spojrzała spode łba.
- Miała wyrzuty sumienia, nie wiedziała, że on użyje tego przeciwko tobie - uniósł ręce.
- Skąd ty w ogóle ją wytrzasnęłeś?
- Powiesz mi wreszcie, o co chodzi?
- Odpowiedz na pytanie. - Agata usiadła z pufnięciem na kanapę.
- Mówiłem, wpadłem na nią na uczelni, uczyliśmy się razem na egazmin - mówiąc nadal obronnym tonem, zsunął niezauważalnie książki pod biurko.
- O-ho, jak widzę przesłuchanie? O co jest oskarżony Bartosz Janowski, Wysoki Sądzie? - rozbawiony głos Dębskiego rozległ się po trzaśnięciu drzwi.
- Mamy do pogadania - Agata wstała, celując palcem w adwokata.
- Już się boję - zaczął się śmiać Marek, widząc jednak poważną minę wspólniczki, uniósł brew, kierując pytające spojrzenie do Bartka. Student tylko rozłożył ze zdezorientowaną miną dłonie, kręcąc głową.
- A więc chodźmy, zapraszam do swojego gabinetu - wskazał dłonią, szarmancko (a jednocześnie komicznie) się pochylając. Odwiesił płaszcz na wieszak i podążył za mecenas Przybysz.
***
   Marek zatrzasnął drzwi, a Agata podeszła do jego biurka i wykonała obrót, opierając się tyłem o blat.
- Poszedłeś do Czerskiej. Jeszcze przed rozpoczęciem postępowania. - zmierzyła go wzrokiem.
Dębski przez chwilę jakby zapomniał języka w gębie, po czym usiadł koło mecenas Przybysz, zrezygnowany.
- Wysłuchaj mnie, a dopiero potem nawrzeszcz. - westchnął, patrząc w sufit. - Tak, byłem u niej. Tak, udało mi się odsunąć ją od sprawy. Tak, nie powinienem tego robić. No, teraz możesz się wygadać, słucham - spojrzał na nią. Zawahała się chwilę, w końcu jednak pomyślała, że wrzeszczenie na niego nic nie da i byłoby wręcz nie w porządku w stosunku do tego, że jednak była to pomoc. Wstała więc, kąciki jej ust powędrowały w górę, kiedy cmoknęła go w policzek i ruszyła do wyjścia.Przed drzwiami obróciła się przez ramię i powiedziała:
- Dziękuję. Ale nie rób tego nigdy więcej.
Nacisnęła klamkę i wyszła. Marek, wciąż siedząc jak siedział, powoli podniósł rękę do policzka i - chyba po raz pierwszy w życiu - nie wiedział, co tu się właśnie wydarzyło.
| pytanie do czytających - po pierwsze proszę o krytykę!
Po drugie - konkurs! Kim jest mężczyzna w skórzanej kurtce, ten, który rozmawiał z Bitnerem i z Czerską (to łatwe x.x)?
Po trzecie - rozwijać wątek kryminalny/miłosny bardziej?
Po czwarte (szaleję!) - przyjmuję zamówienia na tapety w komentarzach.
Po piąte i ostatnie - ma być śmiesznie czy bardziej idziemy w akcję? :>

Shadow Sky