Opowiadanie Ady cz.2

Za bardzo sobie pojechałaś xD W pewnym momencie padłam i nie mogłam dalej przeczytac ;)) No pozostaje mi powiedziec, że czekam na cedek i miłego czytania ;))

Domcia

Minęły dwa miesiące. Marek był częstym gościem w mieszkaniu Agaty. Pomagał w opiece nad Piotrkiem, bawił się z nim.  Agata była mu  wdzięczna jednak niepokoiło ją to jak bardzo Piotrek przywiązał się do Marka. Postanowiła z nim o tym porozmawiać .

- Masz chwilę?- zapytała

- Tak.

- Wiem, że obiecałeś Piotrusiowi kino.

- Zgodziłaś się.

- Tak, ale to był błąd. Piotrek się do Ciebie przywiązał. Wczoraj nazwał Cię tatą. 

- Agata…

- Daj mi dokończyć. Nie chce by Piotrek cierpiał gdy znudzi Ci się zabawa w tatusia.

Marek podszedł do Agaty i objął ją w pasie.

- Agata ja nie odejdę. Piotruś jest dla mnie bardzo ważny.

Przybysz spojrzała w jego oczy. Doskonale znała to spojrzenie.  Jego usta zaczęły się zbliżać do jej ust. Nagle do gabinetu wszedł Bartek.

- Agata twój klient… Przepraszam- Janowski wyszedł z gabinetu

- Bartek zaczekaj. O co chodzi?

- Twój klient już jest.

- Idę.- Agata wyszła z gabinetu

- Bartek naucz się pukać !

- Przepraszam.

Marek podszedł do biurka. Wyciągnął z szuflady zdjęcia, które zrobił ostatnim razem w parku Agacie i Piotrusiowi. Zaczął je oglądać.  Marek zauważył, że Agata się zmieniła od kiedy w jej życiu pojawił się Piotrek. Sam też nie wiedział kiedy chłopiec podbił jego serce. Agata i Piotrek byli dla niego jak rodzina. Najchętniej w ogóle by się z nimi nie rozstawał. Za każdym razem gdy  wieczorem wychodził z jej mieszkania po cichu liczył, że Agata poprosi go żeby został. Minął tydzień. Marek przyszedł do kancelarii. Chciał porozmawiać z Agatą. Był zły bo odsunęła się od niego. Wiedział, że robi to ze względu na Piotrka, ale nie dała mu szansy by pokazać , że się myli.

- Agata jest u siebie?

- Tak, ale nie wchodź tam. Jest u niej jakaś kobieta z Ośrodka Adopcyjnego.- powiedział Bartek

- Ta kawa jest dla nich?- Marek wskazał na filiżanki, które stały na biurku Bartka

- Tak. Miałem je zanieść .

- Ja to zrobię.

Marek wszedł do gabinetu Agaty.

- Przepraszam za spóźnienie.

- A pan to kto?

- Marek Dębski narzeczony Agaty Przybysz. Miło mi poznać.

Zszokowana Agata spojrzała na Marka.

-Kochanie miałaś mi przypomnieć o spotkaniu

- Pani Agata nic nie wspominała, że ma narzeczonego.

- Oświadczyłem się dopiero miesiąc temu.

- Długo są państwo parą?

- Rok.

- We wniosku adopcyjnym widnieje tylko pani nazwisko. Jakie jest pana stanowisko w sprawie adopcji?

- Kocham Piotrka jak własne dziecko i razem z Agatą chce stworzyć mu rodzinę.

- W takim razie dlaczego pani Agata sama występuje o adopcje?

-  Jutro będzie miała pani na biurku poprawiony wniosek.

- Na razie to wszystko. Do widzenia.

Kobieta wyszła z gabinetu Agaty. Przybysz spojrzała na Marka. Wciąż była zszokowana.

- Agata…

- Co to było do cholery!? Dlaczego podałeś się za mojego narzeczonego?

- Chce pomóc. Dobrze wiesz, że na pary starające się o  adopcje patrzy się przychylniej niż na osoby samotne. Piotruś jest dla mnie jak syn. Podobnie jak ty chce jego dobra.

- To kłamstwo w końcu wyjdzie na jaw i wtedy na pewno mi go nie dadzą !

Marek spojrzał na Agatę. Po jej policzku spływała łza. Dębski podszedł do kobiety i ją przytulił.

- To nie musi kłamstwem. Agata wyjdź za mnie.

Ada