Opowiadanie Neli

Przepraszam, że nic nie wrzuciłam, ale taka jestem zmęczona dziś, że po prostu mi się nie chciało xD Mój tekst po raz kolejny: Nowa fanka = nowe opowiadanie ;)) Z pewnością jest INNE niż wszystkie ;)) Miłego czytania ;))

Moja inspiracja: klik Radzę włączyć przed czytaniem ;) 

- Agatko, wstawaj!

Dwudziestoletnia dziewczyna, nazwana Agatą, zaspanym krokiem ruszyła do łazienki. Jak zwykle się nie wyspała. Wczoraj do późna uczyła się do testu. Na szczęście mogła liczyć na Dorotę... Z uśmiechem pomyślała o przyjaciółce. Sama miała się uczyć do egzaminu z prawa cywilnego, a jednak pomogła jej w postępowaniu karnym. Kochana dziewczyna. Musi jej to jakoś wynagrodzić. 

Ojciec czekał już na nią ze śniadaniem. Z troską zapytał: 

- O której dziś będziesz? 

-Nie mam pojęcia tato. Po egzaminie muszę jeszcze iść do profesor Sadowskiej, mam z nią sprawę do omówienia, a potem idę do kancelari Izabeli. Ma jakiś nowy pomysł... 

Spojrzała na zegarek.

- O matko, jestem już spóźniona! 

Poleciała po torbę, w pośpiechu założyła buty i wybiegła z mieszkania. Andrzej ze śmiechem poprawił stojak, który przewróciła wybiegając. 

Popatrzył na mieszkanie. Przyjechał do córki na tydzień, żeby zobaczyć jak się miewa. Jak widać w domu spędzała mało czasu. Wszędzie walały się jej ubrania, puste pudełka po pizzy i książki. "Muszę jej trochę pomóc, zanim wrócę do Bydgoszczy" pomyślał i zaczął sprzątać. 

***

Na egzaminie były dokładnie te same pytania, do któych uczyła się z Dorotą. Odpowiedziała na wszystkie. Miała nadzieję na jak najlepszy stopień. 

Wychodziła już sali, kiedy usłyszała telefon.

-Tak?

W słuchawce usłyszała głos swojej patronki, Izabeli Grabowskiej. 

-Agata, przyjdź do mnie jak najszybciej. Miałam Ci opowiedzieć o tym programie dla uczniów. 

- Będę za jakieś pół godziny. 

Już miała się wyłączyć, kiedy usłyszała:

-Dobrze, uprzedzę go.

-Kogo??

-Naszego gościa - odparła tajemniczo kobieta. 

Nieco zdziwiona Agata wsiadła do samochodu. "Kto to jest?" myślała. "I po co ma przyjechać? O co tu chodzi?" 

Zawsze była czujna. Nigdy do końca nie ufała ludziom. Nie wiedziała czemu tak jest - nic takiego nie przeżyła, żeby być tak uprzedzoną do ludzi. 

***

Dojechała pod budynek kancelarii. Wbiegła po schodach i natychmiast skierowała się do gabinetu Izy. Jej patronki nie było, za to siedział tam chłopak, wyglądający na studenta. Nie zauważył jej, wyglądał przez okno. Dopiero kiedy odchrząknęła, odwrócił się. 

-Cześć, Marek Dębski. Ty jesteś tą słynną uczennicą pani Grabowskiej? 

Agata dziwnie się poczuła. 

-Aż słynną? - zapytała -  Agata Przybysz. 

Popatrzyła na młodzieńca. Był ubrany w czarną marynarkę, koszulę i krawat. Na ramieniu nosił skórzaną, nieco wyświechtaną torbę. Miał piękne oczy, ale jego spojrzenie nie wróżyło nic dobrego. Było chłodne i pozbawione jakichkolwiek uczuć. 

Do pokoju weszła Iza. Spojrzała na obojga i uśmiechnęła się. 

- Siadajcie.

- Czekamy na Twoje rozkazy królowo - powiedziała Agata. 

Grabowska zachichotała. 

- Sprawa wygląda tak. Studenci prawa w trzeciej klasie, w tym roku mają prowadzić własne sprawy sądowe. Są one oczywiście nieprawdziwe, w sądzie również zasiądą studenci... Będą świadkowie, dowody i nietypowe sytuacje. Wy macie być parą, która prowadzi sprawę Dominiki Lorkowskiej. Szczegóły zostaną podane wam na Uczelni. 

Spojrzeli na siebie zaskoczeni. Czy byli na to gotowi? 

"To i tak nikogo nie skrzywdzi" pomyślała Agata.

***

- Fajny ten pomysł. Szkoda, że mnie do czegoś takiego nie przydzielili. - mówiła Dorota przez telefon.

- Czy ja wiem.... Ten Dębski to jakiś dupek. 

- A dlaczego tak uważasz? 

- No wiesz... "Z wierzchu anioł, w oczach diabeł"... - zanuciła ulubiony utwór przyjaciółki.

- "Dwuznaczności niepowstrzymany cykl" - dokończyła dziewczyna. - Nie może być aż tak źle. 

W czasie kiedy rozmawiały, Agata sprawdzała pocztę. 

- On jednak jest dupkiem. Wiesz jaką wiadomość mi przysłał...?   

- O tobie?

- Nie, o postępowaniu... 

- Wiesz, lepiej do ciebie przyjadę, to pogadamy.

- Okej, czekam. 

Nela