Opowiadanie -SH- cz.4

Niemoc przerwana xD Zaraz wrzucę jeszcze jedno :)) Miłego czytania ;))

Domcia

Odwrócił się powoli i uniósł brew w niemym pytaniu. Agata zamknęła laptop i położyła na stole.

-Chyba musimy porozmawiać- powiedziała.

Dębski kiwnął głową i na powrót usiadł na fotelu.  Splótł dłonie i po chwili milczenia rzekł:

- Przepraszam cię. Wiem… wiem, że zawaliłem sprawę. Cholera, jestem strasznym idiotą! – wybuchnął.

-Przez grzeczność nie zaprzeczę-odpowiedziała z lekką ironią w głosie Przybysz.

Marek rzucił jej szybkie spojrzenie, po czym dodał:

-Po prostu myślałem, że to nam pomoże. Chciałem być jak najlepiej przygotowany. I przesadziłem.

-Doskonały mecenas Dębski przeholował! Kto by pomyślał.

- Próbuję cię przeprosić. Nie ułatwiasz mi tego.

-Ah… przeprosić. No tak. „Przepraszam” z twoich ust na pewno wystarczy. No próbuj dalej, może jeszcze dojdę do wniosku, że to moja wina- powiedziała lekko zirytowana.

- Całkiem bez winy też nie jesteś- burknął adwokat.

-Zapomniałam… oczywiście. Co jak co, ale faktycznie, sama wybrałam swojego obrońcę. Masz rację. To moja wina. I to ja kazałam ci poprosić o radę Okońską!- z tymi słowy wstała, chwyciła płaszcz i trzasnęła drzwiami wychodząc. Nie wiedziała, czemu aż tak poniosły ją emocje.

Marek stał przez chwilę w miejscu. Był na siebie zły. Ta rozmowa nie miała się tak potoczyć.

-Bartek, zrób mi kawę! –krzyknął zdenerwowany po czym chwycił akta dotyczące sprawy Agaty i ruszył do gabinetu. Rzucając je z impetem na biurko przewrócił lampkę przez co jeszcze bardziej się zirytował. Kopnął ją lekko w głąb pokoju i usiadł na krześle. Chwycił teczkę i po raz setny zaczął czytać.

 Agata jadąc samochodem zaczęła się uspokajać. Parkując przed kamienicą zaczęła wracać do rozmowy, którą niedawno odbyła. Zarzuciła torbę na ramię i stukając obcasami weszła na klatkę schodową. Otworzyła drzwi, rzuciła kurtkę na szafkę po czym nalała sobie kieliszek wina i usiadła przed komputerem. Praca pozwoliła jej na chwilę przestać myśleć o problemach i o kolejnej kłótni ze wspólnikiem.

- To miała być pojednawcza rozmowa- mruknęła do siebie.

Po kilkunastu minutach zadzwonił telefon. Agata rzuciła okiem na wyświetlacz. Oczekiwała, że być może Dębski próbuje się z nią skontaktować. Dorota. Nie chciała teraz opowiadać jej „pojednawczej” wymianie zdań. Przypomniała sobie jednak, iż przyjaciółka może mieć jakieś informacje więc chwyciła komórkę i odebrała połączenie.

-Cześć

-Cześć. Byłam w prokuraturze. Okońskiej nie było, umówiłam się z nią na jutro. Podpytałam trochę jej podwładnych, ale nie wiele wiedzą.

-Ok. To w takim razie, spotkamy się jutro. Powodzenia, może uda ci się wywalczyć jakieś informacje.

-Nie jesteś w kancelarii?

-Co? A, nie… potrzebowałam chwili spokoju. Dalej szukam informacji. Na razie nie widzę nic ciekawego.

-Rozmawiałaś z Markiem?

Nastąpiła chwila ciszy. Rozległ się dzwonek do drzwi.

-Tak… słuchaj, muszę kończyć, ktoś dzwoni do drzwi. Spotkamy się jutro. Pa- powiedziała szybko po czym się rozłączyła.

  -Pa…- odpowiedziała ze zdziwieniem Gawron. Popatrzyła chwilę na telefon po czym schowała go do torebki i ruszyła do kancelarii.

-SH-

Coraz gorsze... Jej, przepraszam was. Powinnam poczekać na natchnienie,a le chciałam przerwać tą niemoc w dodawaniu postów. Postaram w następnym opo się poprawić. To chyba nie jest mój najlepszy fragment xd. No cóż, słabe dni się zdarzają ;)