Opowiadanie Basi cz.7 FINAŁ !!!

Jak tam u Was zakończenie? Ja pierwszą gimnazjum przebrnęłam ;)) 5.1 i wzorowe <3 Ale się przed chwilą wpieniłam -.- No, ale nic... Basia przysłała finał ;) Miłego czytania ;))

Domcia

Marek przyjechał do szpitala. Na korytarzu spotkał Dorotę.

- Co się stało?!
- Obudziła się.

Dębski usiadł na krześle. Czuł się tak jakby z serca spadł mu stukilowy kamień.

- Muszę tam wejść.

- Zaczekaj. U Agaty jest lekarz i jej  ojciec.

Po chwili z sali wyszedł Andrzej Przybysz.

- Agata chce pana widzieć .

Uradowany Marek wszedł do sali.

- Cześć śpiąca królewno.

- Cześć. Długo byłam nieprzytomna?

- Dwa dni.

- Marek nasze dziecko…

- Agatko spokojnie. Teraz przede wszystkim musisz wydobrzeć.- Marek wziął brunetkę za rękę.

Marek spędził przy łóżku kobiety całą noc. Rano obudził go głos Agaty.

- Jedź do domu.-powiedziała

- Nie.

- Musisz się przespać.

- Nie chce żebyś została sama.

- Tata ma do mnie przyjechać.

- Wrócę po południu

Marek po kilku godzinach wrócił do szpitala. Przed salą siedział  ojciec Agaty.

- Panie Andrzeju co się stało?

- Agata nie ma czucia w nogach

Marek z niedowierzeniem patrzył na Przybysza.

- To nie możliwe.

Dębski wszedł do sali. Podszedł do Agaty.

- Odejdź!

- Agata…

- Słyszałeś co powiedziałam?!  Wynoś się.

- Nie odejdę. Przejdziemy przez to razem.

- Chcesz do końca życia pchać mój wózek?! Nie skaże Cię na takie życie! Znienawidziłbyś mnie za to.

- Agata przestać opowiadać te bzdury. Kocham Cię i to się nigdy nie zmieni.

- Wiesz jaki jest twój problem?! Ty nie potrzebujesz partnerki tylko kobiety, którą będziesz mógł się zaopiekować ! Czerska i Okońska są samowystarczalne więc się z nimi rozstawałeś! Ja też nie potrzebuje twojej opieki! Wynoś się i więcej tu nie wracaj!

- Na pewno tego chcesz?!!

- Chyba powiedziałam wyraźnie!

Marek bez słowa wyszedł z sali. Agata zaczęła płakać . Wiem, że byłam okrutna , ale nie było innego wyjścia. Zrobiłam to dla jego dobra. Zasługuje na wiele więcej niż mogę mu dać. Z czasem o mnie zapomni.

Minął tydzień. Do mieszkania Marka przyszła Dorota.

- Mogę na chwilę?

- Zapraszam.

Dorota zaczęła rozglądać się po mieszkaniu. Dookoła walały się butelki  po whisky i opakowania po pizzy.

- Po co przyszłaś?

- Pan Andrzej znalazł klinikę w Londynie, która chce się podjąć zoperowania Agaty.

- No i?

- Pomyślałam, że Cię to zainteresuje, ale widać się pomyliłam.

- Dorota zaczekaj!  Powiedz mi coś więcej.

- To prywatna klinika. Operacja będzie kosztować sto tysięcy funtów. Pan Andrzej nie jest w stanie zorganizować takiej sumy.

- Ile uzbierał?

- Trzydzieści tysięcy. Planuje sprzedać dom, ale i tak nie wystarczy.

- Agata stanie na nogi po tej operacji?

- Są na to duże szanse. Muszę już iść . Trzymaj się- Dorota wyszła z mieszkania

Marek podszedł do okna. Nie mogę jej tak zostawić. Agata może sobie mówić co chce, ale najważniejsze jest żeby znów mogła chodzić .

Dwa tygodnie później do kancelarii przyszedł Andrzej Przybysz.

- Panie Marku możemy porozmawiać ?

- Oczywiście.

- Długo o tym wszystkim myślałem i doszedłem do wniosku, że nie mogę przyjąć tych pieniędzy. Znajdę inny sposób by sfinansować operację Agaty.

- Już o tym rozmawialiśmy. Upłynęło by sporo czasu zanim zdołał by pan zorganizować te pieniądze a ja chcę pomóc.

- Skąd wziął pan taką sumę?

Marek milczał.

- Proszę mi powiedzieć skoro mam przyjąć te pieniądze.

- Sprzedałem mieszkanie, samochód i wziąłem kredyt. Panie Andrzeju Agata nie może się dowiedzieć, że pomogłem sfinansować jej operację. Proszę mi to obiecać.

- Obiecuję. Muszę już iść. Do widzenia.

Pół roku później. Agata siedziała w samochodzie przed blokiem w, którym mieszkał Marek. Co ja mam mu powiedzieć ? Potraktowałam Marka jak śmiecia a on zrobił wszystko żebym znów mogła chodzić. Jestem idiotką! W Londynie uświadomiłam sobie jak bardzo za nim tęsknie, ale oczywiście byłam zbyt dumna żeby do niego zadzwonić ! Dobrze, że Dorota mną potrząsnęła i powiedziała o pieniądzach. A co jeśli drzwi otworzy mi Okońska? Już raz go pocieszała. Muszę porozmawiać z Markiem. Może nie jest za późno żeby wszystko naprawić.

Agata zapukała do drzwi. Po chwili Marek otworzył je. Dębski nie krył zaskoczenia.

- Wyglądasz jakbyś zobaczył ducha. Wpuścisz mnie do środka?

- Wejdź.

- Fajne mieszkanie chociaż twoje poprzednie bardziej mi się podobało.

- Postanowiłem zmienić otoczenie.

- A auto? Nie widziałam żeby stało pod blokiem.

- Teraz jeżdżę metrem. Jest bardziej ekologicznie.

- Marek ja wiem o wszystkim. Sprzedałeś mieszkanie, samochód, zadłużyłeś się. Wszystko po to, żeby mi pomóc a ja tak strasznie Cię potraktowałam. Wiem , że Cię zraniłam. - Agata poczuła, że po jej policzku spływają łzy

Marek podszedł do kobiety i objął ją.

- To już nieważne. Liczy się tylko to, że znów chodzisz.  Na początku byłem wściekły, ale później zrozumiałem dlaczego tak postąpiłaś.

- Czy jest dla nas jeszcze jakaś szansa?

- Powiedziałem Ci wtedy w szpitalu, że Cię kocham i to się nigdy nie zmieni. – Marek pocałował Agatę

Po chwili oderwali się od siebie.

- Wiem, że inaczej powinienem się za to zabrać, ale nie chce dłużej czekać . Agata wyjdziesz za mnie?

- Tak.

Marek i Agat stali objęci. Oboje czuli jakby czas się zatrzymał.

- Podejrzewałaś , że to tak się skończy?- wyszeptała Agata

- Kochanie nasza historia dopiero się zaczyna.

Basia