Biorąc szanse cz. VIII

Po pierwszym "akapicie" zapewne będziecie chciały mnie udusić, no ale trzymam dalej sie scenariusza :-) Mam nadzieje że się podobało. :-)

Czerwona ciecz wylądowała nie tylko na jej koszulce, również na jej kanapie. Zdecydowanie była rozkojrzona, ale nie rozkojarzył ją on stojący niedawno w drzwiach. Tylko siedzący obok niej Krzysztof. On działał na nią jak narkotyk. W ostatnim czasie przyzwycziła się do jego obecności. Spędzali wystarczająco dużo czasu żeby można było to nazwać związkiem, ale przecież nie są nastolatkami żeby zadawać pytanie "Zostaniesz moją dziewczyną?". Można było nazwać to związkiem, ale wciąż nie był to związek. On wykonywał małe kroczki próbując rozkochać w sobie mecenas Przybysz. Film przestał ją interesować, jego zresztą również. Dwie pary błękitnych tęczówek hipnotyzowały się spojrzeniami. Położył dłoń na jej wilgotnym od włosów policzku, za oknem pruszył śnieg. Opuszkiem palców przejechał od policzka po kącik warg, i zakończył na brodzie unosząc ją delikatnie. Tym razem to ona przejęła inicjatywe. Pragnęła posmakować jego ust, a on wciąż trzymał ją na dystans. Nie chciał jej ani skrzywdzić, ani zrazić. Na pozór wydawała się stanowcza i silna, jednak po dłużej znajomości można dostrzec że jest tak naprawdę delikatną, wrażliwą i zranioną kobietą. Złożyła na jego ustach pocałunek, zachłanny i przepełniony pożądaniem. Z ledwością łapali oddech. Oderwali się od siebie spojrzeli w oczy, czuła się przy nim błogo. Na dalszą część pocałunku nie musieli długo czekać. Ich usta znów się złączyły tym razem był to pocałunek niezwykle czuły. Jeździła dłonią po jego koszulce. Wsunęła obie dłonie pod koszulkę i zwinnie mu ją ściągnęła, błądząc teraz po jego nagim torsie. Jej biała koszulka z plamą od wina wylądowała na drugim końcu pokoju. Odchyliła lekko głowę pozwalając mu na sprawianie jej rozkoszy pocałunkami na jej szyi. Po chwili jego ciało przylgnęło do leżącej już na kanapie Agaty. Zsunął spodnie z jej bioder. Pieścił jej piersi. Całował usta i szyje. Czuł na swoich ramionach jej przyśpieszony oddech z każdym jego przyśpieszonym ruchem.

***

Telefon wyrwał go z myśli. Nie spał. Nie mógł. Wciąż myślał o niej. Stojącej w korytarzy w zadużej koszuli i .. jego imie nie potrafiło przejść przez jego myśl. Przyłożył telefon do ucha.
- Halo? - rzekł zmęczonym już głosem
- Marek?
- Tak, czego chcesz? - rzekł, rozpoznając głos w słuchawce
- Ojciec chciałby się z Tobą widzieć. Kiepsko z nim - głos mu się załamał. Siedzący na kanapie Dębski upuścił telefon, który leżał teraz przy jego nodze. On wgapiał się w ścianę. Zajeło mu troche czasu analizowanie wszyskich plusów i minusów spotkania z ojcem. Opadł na łóżko, przymykając powieki zasnął.

***

Kolejny ze słonecznych poranków, witający mecenas Przybysz w zimowy dzień. Otworzyła oczy, jej głowa leżała na unoszącej się klatce Majewskiego. Wtuliła się jeszcze na chwilę w jego ramiona po czym zwlekła się z łózka pod prysznic. Gorące krople wody spływały po jej nagim ciele. Tym razem nie myła włosów, myła je wieczorem i to starczy. Sięgnęła biały ręcznik i owinęła się nim. Z suszarki ściągnęła jej ulubioną niebieską sukienkę. Wytarła dokładnie swoje ciało, ubrała bielizne i zarzuciła na siebie sukienkę. Poprawiła włosy, musnęła rzęsy tuszem  i nałożyła na usta ulubiony błyszczyk. Parzyła kawę w kuchni kiedy na plecach poczuła jego oddech, a na szyi jego pocałunek. Znów przechyliła głowę i dała ponieść się przyjemnemu dreszczowi przechodzącemu jej ciało.
***
Kancelaria punkt ósma, trójka mecenasów zajęta papierkową robotą. Agata z całej trójki była najbardziej szczęśliwa. Pogwizdywała na każdym kroku i podśpiewywała. Stojąca przy biurku Janowskiego była obserwowana przez Dorote i Bartka.
- Co? - rzekła, widząc zecydowanie zdziwione miny przyjaciół
- Jesteś taka szczęśliwa... - rzekła rudowłosa - ...przerażasz mnie.
- To ta noc i ranek - ugryzła się w język, po czym ze swoimi kopertami udała się do swojego gabinetu. Dorota stała jeszcze chwile po czym udała się za brunetką.
- Czy ja o czymś nie wiem?
- Ale o czym? - spojrzała na siadającą w fotelu Dorotę
- No właśnie przyszłam się dowiedzieć o co chodzi z nocą i porankiem? - wbiła w nią ciekawski wzrok
- Po prostu spędziłam go w towarzystwie Krzystofa - dopiero teraz zdała sobie sprawę że siedząca na przeciwko niej przyjaciółka nie odpuści
- No no poproszę pikantne szczegóły
- Daj spokój do niczego nie doszło - kłamała, wbiła wzrok w laptop by Dorota nie zorientowała się że siedząca na przeciwko niej kobieta próbuje wcisnąc jej kit. Tym razem jej odpuściła. Zdecydowanie jej ograniczony czas pracy wychodził jej na dobre. Opuściła kancelarie po dwóch spotkaniach z klientami i wróciła do mieszkania. Siedziała samotnie na kanapie wpatrując się w płaski telewizor LCD. Zamknęła oczy, i momentalnie odpłynęła w krainę snów. Zaczynało się ściemniać. Agata wciąż spała na kanapie. Ze snu wyrwał ją rozbrzmiewający telefon. Spojrzała na wyświetlacz. Przyłożyła telefon do ucha.
- Halo? - zapytała zaspanym głosem
- Agata? Przyjedź natychmiast do szpitala.. wypadek.. przyjeżdżaj! - rozumiała co drugie słowo poddenerwowanego Janowskiego. Zerwała się z kanapy, zarzucił pierwsze lepsze rzeczy na siebie, i wyszła w pośpiechu z mieszkania.

Paula