Opowiadanie Avren cz.4

Miłego czytania :)

Domcia

- Dzięki- Dorota przytuliła przyjaciółkę, ale pomimo wygranej sprawy nie była w najlepszym nastroju.

- Drobiazg- Agata poklepała ją po plecach

- A mnie, to rozumiem, już nic się nie należy. Nie wiem czy wiesz, ale odegrałem w tej sprawie wręcz kluczową rolę- odezwał się Marek

Rudowłosa podeszła więc również do niego, rzucając nad jego ramieniem pytające spojrzenie koleżance, która tylko machnęła ręką.

- Oczywiście, Dębski- Agata walnęła go pięścią w ramię- gdyby nie ty- powiedziała  ironicznie- aż strach się bać, co by się stało. – zadeklamowała podniosłym głosem.

 Rozmowę przerwał im Wojtek, który wyszedł z sądu i skinął w podziękowaniu głową do Przybysz, po czym ruszył w stronę samochodu.

- Muszę iść- Dorota lekko spięta popatrzyła po wspólnikach. Odpowiedziało jej skinienie głową brunetki, która z zamyśleniem obserwowała sylwetkę Gawrona.

-Pa- rudowłosa podążyła za mężem, żegnana przez koleżankę uniesioną dłonią.

- No to co, lunch?- spytał Dębski

Przybysz uśmiechnęła się lekko

-Teraz, proszę pana, to ja idę spać.

-Naprawdę? Nie.

-Tak

-Nie… Od kiedy nieustraszona Agata Przybysz, wybiera sen, zamiast obiadu z przystojnym kolegą?- roześmiał się

- Ty, Dębski, uważaj co mówisz- uśmiechnęła się szerzej- Mianowicie, nieustraszona Agata Przybysz, jak to ująłeś, po nieprzespanej nocy postanawia odpocząć. Niektórzy pracowali, a nie siedzieli i sortowali papiery. Także, panie mecenasie, nici z randki. Ze mną nie tak łatwo- zażartowała

- Randki?- udał głębokie zdumienie, jednak nie mógł powstrzymać uśmiechu- Niektórzy raczej obijali się pijąc wino i gdyby nie moja interwencja, skończyliby śpiąc na fotelu w gabinecie. Tak więc, oczekuję jakiejś formy wdzięczności.

- Dobra, dobra.  - powiedziała otwierając drzwi samochodu. – Nie wyobrażaj sobie za dużo.

Uśmiechnęła się na pożegnanie i ruszyła do domu zostawiając roześmianego Marka na chodniku, przed sądem.

***

 Obudziło ją pukanie do drzwi. W pierwszym odruchu nasunęła poduszkę na głowę, ale natręt nie przestawał łomotać i dzwonić. Zła, zwlekła się z kanapy i doczłapała do drzwi. Spojrzała przez wizjer i przewróciła oczami. Otworzyła zamek i stanęła w drzwiach, z miną bynajmniej nie zachęcającą do rozmowy.

Jednak Marka niezbyt zbiło to z tropu.

- Czyżbyś spała?- spytał

-Nie, wiesz, ćwiczyłam jogę- odparła lekko zirytowana.

-Jogę powiadasz- uśmiechnął się Dębski- poszerzamy zainteresowania? – Przybysz chciała coś odpowiedzieć, ale wspólnik był szybszy.

- Przyniosłem wino- wyjął z pod płaszcza butelkę z czerwonym trunkiem- więc jeżeli możesz przerwać ćwiczenia, to…

Agata nadal stała w drzwiach z założonymi rękami.

- Wpuścisz mnie?- Marek wskazał ręką wnętrze mieszkania i uniósł pytająco brwi- Czy mam się wynosić i wypić wino sam?

Brunetka jeszcze chwilę wpatrywała się w niego zirytowana, ale potem tylko cofnęła się i wpuściła mężczyznę do mieszkania.

 Wyjęła dwa kieliszki i postawiła na stole.

-Korkociąg?- spytał Dębski

-Niczego się jeszcze nie nauczyłeś?- spytała i chwyciła nożyczki. Nalała wino do kieliszków i odstawiła butelkę na stół.

- Za wygraną- Marek uniósł kieliszek wznosząc toast. Brunetka skinęła głową, trochę zamyślona i lekko podniosła swój.

-Najlepsze wino- powiedział.

Zapadła cisza. Wspólnicy stali naprzeciw siebie, Agata, opierając się o stół, Dębski o ścianę.

-Jakieś ciekawe sprawy?- spytał

Chwilę nie odpowiadała, jakby nie dosłyszała, ale otrząsnęła się

- Majewski. Były policjant oskarżony o przemyt narkotyków. Sorry, jeszcze do końca nie kontaktuję. Raczej nie ma szans na całkowite uniewinnienie, mogę tylko postarać się zmniejszyć wyrok, ale chociaż jest w miarę wypłacalny- uśmiechnęła się

- Mam ci pomóc?

- Postanowiłeś mnie kontrolować? Dla twojej wiadomości, jestem już duża i poradzę sobie sama.

- Ok, ok. – skapitulował unosząc ręce i kieliszek nad głowę.- Ale akta, to możesz mi pokazać – uśmiechnął się przebiegle.

 - Naprawdę nie masz nic innego do roboty? Żadnych spraw? Może to ciebie zatrudnimy jako pomoc dla Bartka co? Mniej kosztów.- zakpiła Przybysz, ale ruszyła w stronę ławy na której walały się jak zwykle przeróżne papiery.

 Pisane trochę bez weny, więc od razu przepraszam za gorszy poziom ;) nikt nic nie pisze, więc coś tam stworzyłam. Jak zauważyliście zapewne, nasz ukochany komisarz Majewski się pojawia, ale w trochę inny sposób :D Mam nadzieję, że się spodoba i klasycznie, zaprawszam do komentowania :)

Avren