Historia inaczej pisana III cz. III

Jestem naprawde mega zmęczona więc nie wiem jak to wyjdzie z tą częścią. Czuje napływające do moich komórek mózgowych pomysły, ale nie wiem jak mam to wszystko złożyć w całość. Mam nadzieje że jakoś wyjdzie.

Wyciągnięte kartki, z zżółkniętej i pogniecionej koperty, przesiąkły zapachem kurzu i starości. Zgięte w pół kartki, trzymała brunetka w swoich drżących dłoniach, miała złe przeczucie co do listu. Szybkim ruchem dłoni odgięła papier lekko rozdzierając na zgięciu. Wzięła kilka głębokich wdechów, usiadła opierając się o szafkę na korytarzu i zatraciła się w czytanie.
***
Droga Agato !
Może wydać Ci się to trochę śmieszne, tchórzliwe, bądź po niżej twojego poziomu, ale stojąc na przeciwko Ciebie, patrząc w twoje oczy, i usta z których chciałbym skradać pocałunki, paraliżuje mnie strach, strach który nie pozwoli mi przepuścić przez gardło dwóch słów, które mogłby by zmienić moje.. nasze życie. Siedzę teraz w kancelarii, pisząc odręcznie ten list w pośpiechu, chcę napisać tak wiele, ale nie wiem czy starczy mi papieru. Do naszego spotkania jest jakaś godzina, list może nie będzie od punktu do punktu idelany, będzie chaotyczny. Przypominający nasze ostatnie relacje, pierwszego dnia poznając Ciebie, mogłem wydawać się dupkiem i grałem nie fair, bo chciałem odegrać się na Adriannie twoim kosztem, jednak twoja niedostępność z każdą sekundą coraz bardziej mnie do Ciebie przyciągała, wtedy kiedy już stałem na twardym gruncie i nasze relacje nabierały tępa, pojawiła się w naszym życiu Adrianna, próbowaliśmy naprawić małżenstwo, ale moje życie nie było takie jak wcześniej, kiedy widziałem jak Daniel Cie obejmuje, spędza z Tobą każdą chwilę, we mnie aż buzowało, cieszyłem się z wyjazdu Adrianny, miałem otwartą drogę do twojego serca, mimo że ciągle byliśmy małżenstwem, nie obchodziła mnie ona, w moim sercu byłaś tylko ty, bolało mnie to jak on na Ciebie patrzy, jak Cie całuje.. chciałem.. wtedy na balkonie poczułem, że mam szanse, że nie moge jej zmarnować. Postanowiłem ją wykorzystać, wyjechał Daniel i zostaliśmy sami.. była jeszcze Dorota z Wojtkiem i dzieciakami, ale oni mieli swoje sprawy, ale znów wszystko zepsuła Adrianna i jej telefon. Przysięgam że powiedziałem jej że między nami koniec.. ale ty wyjechałaś postanowiłem jechać za Tobą. W kancelarii pojawił się Fabian, ty znów uciekłaś i był ten wypadek.. tak się bałem że Cie stracę. Jednak.. kazałaś mi wyjść, wyszedłem udając się do kancelarii i podpisując papiery rozwodowe, które leżą w szufladzie obok, chcę dać je jutro Adriannie, i żyć u twego boku szczęśliwy.. te małe czerwone pudełeczko.. pierścionek.. to nowe życie. Chciałbym jutro odważniejszy o to co przeczytałaś poprosić Cię o rękę.

Marek.
Złożył na pół dwie kartki papieru wrzucił do koperty, i wyszedł z kancelarii udając się pod jej kamienicę.
***
Łzy leciały jej po policzku, stała teraz przy oknie, przyglądając się Warszawie, gęste ciemne chmury unosiły się nad warszawskimi budynkami, noszące burze i opady. Wzieła do ręki smartfona leżącego na stoliku przy biurku, spojrzała na wyświetlacz, wystukała wiadomość do rudowłosej przyjaciółki. " Wino, moje mieszkanie i szczera rozmowa?" . Długo nie czekała na odpowiedź przyjaciółki, brunetka przygotowała dwa kieliszki, postawiła na stoliku do jednego nalała wina i usiadła przy oknie przyglądając się ciemniejącej Warszawie. Po jakimś czasie rozniosł sie po jej mieszkaniu dzwonek do drzwi. Agata otworzyła usta i jej głos poniósł się po całym mieszkaniu, drzwi otworzyła Dorota, i widząca smutną przyjaciolkę przy oknie, szybkim krokiem podeszła do niej i objęła ją ramieniem. Przyjaciółki siedziały chwilę w milczeniu, popijając wino. Wbity za okno wzrok Agaty, skierował się na leżącą na stoliku kopertę, znów po policzkach spływały jej łzy.
- Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak płakałaś. Co się stało? - rzekła przyjaciółka
- Myślę, że zrobiłam błąd.. nie powinnam wyjeżdżać do Londynu.. nie powinnam was opuszczać - rzekła wycierając policzek - Dorota, powinnam Ci już dawno o tym powiedzieć, ale nie umiałam..
- O czym? - zapytała zaskoczona
- No wiesz.. ja.. Marek...uciekłam od niego, zaraz po tym jak wyznałam mu miłość..a teraz znajduje list w którym on na swój sposób wyznaje miłość..ale widząc go szczęśliwego z Marią - powiedziała ironicznie się uśmiechając - czy jak jej tam, nie mam teraz pewności czy to co pisał rok temu.. czy nadal on do mnie coś czuje.. czy nadal łączy nas ta specjalna więź..
- Powinnaś z nim porozmawiać, tak chyba będzie najlepiej.. - rzekła przyjaciółka
- Nie chcę wchodzić w kolejny jego związek.. on szuka pewnie żony.. a ja na małżeństwo nie jestem gotowa, powinnam o nim zapomnieć? - rzekła i spojrzała na rudowłosą
- Nie mogę decydować za Ciebie, ta decyzja należy tylko i wyłacznie do Ciebie.. najpierw porozmawiaj z Markiem, nawet dziś.. - wstała - ja muszę iść, a ty napisz zadzwon do niego co kolwiek i oczyść to napięcie między wami - zniknęła za rogiem i po mieszkaniu rozniosło się delikatne trzaśnięcie. Jej telefon zawibrował, otworzyła wiadomość " napisz zadzwon co kolwiek !!". Agata trzymała w dłoni telefon, kilkakrotnie go obracając w dłoni.
Może Dorota ma racje, może powinnam z nim porozmawiać..
Otworzyła nowe okno wiadomości, i wyszukała kontaktu Dębski.
" Jeśli chcesz porozmawiać, to wpadnij, bo ja chcę ale nie nalegam, nie musimy przecież rozmawiać, ale jednak oczyścimy atmosfere miedzy nami " wysłała, i od razu pożałowała, czuła że ta wiadomość była zbyt nachalna.

Mam nadzieje ze sie spodoba :)
Paula