Opowiadanie Marzeny cz.7

No i jest nowe opowiadanko fanki ;)) A tak a propos dzisiaj gdzieś pod wieczór powinien pojawic się pamiętnik Marka ;)) Miłego czytania ;))

Domcia

***

Stał przy drzwiach. Zobaczył ją. Wahał się przez chwile czy iść do niej, lecz po dłuższym zastanowieniu wszedł. Siedziała ona przy barze, podszedł i usiadł obok .

- Mecenas Dębski chciał rozmawiać, a więc słucham.

- To już bezinteresownie nie można porozmawiać?

- Marek…. Znam Cie już kilka lat.

- No tak, pani Prokurator zna się na ludziach…..

- Czyli chciałeś porozmawiać o moich zeznaniach, czyżby tak było?

- W zasadzie to……- przerwała mu.

- Ja wiem że robisz to dla niej, przyznaj się że ją kochasz.- te słowa bardzo szybko dotarły do Marka. Krążył wzrokiem po niej nie wiedząc co odpowiedzieć.

- Rozumiem, okazywanie uczuć to twoja słaba strona, ale nie wiem dlaczego miałabym Ci mówić co jutro zeznam.

- Bo jesteśmy ‘przyjaciółmi’?

- Nie sądzę.- Chciała już wstać lecz Marek ją przytrzymał.

- Wiem, że nie będziesz miała w tym żadnego interesu ale chociaż pomożesz w tym Agacie.

- A niby dlaczego miałabym jej pomagać?

- Bo ja Cię o to proszę.- uśmiechnął się, lecz było widać iż był to udawany uśmiech. Na twarzy Mari było zdziwienie. Nagle wstała i wyszła. Marek chwile posiedział i także wyszedł.

***

Wszedł drzwiami do kancelarii. Agata siedziała w swoim pokoju, Bartka nie było a Dorota z Wojtkiem siedzieli u ‘kuchni’.  Pokierował się do swojego gabinetu. Usiadł wygodnie i jak zwykle w takich sytuacjach nalał sobie drinka. Drzwi do Agaty były otwarte. Zaglądała przez nie bacznie go obserwując. Postanowiła wejść.

- Cześć, gdzie byłeś?

- A gdzie miałem być?

- Wyczuwam u mecenasa wysoki cholesterol,  to nie przeszkadzam.

 - Agata.- Wstał, podszedł do niej i czule pocałował.- Ty nigdy nie przeszkadzasz, zostań.

- No dobrze, ale powiedz o co chodzi?.

- Spotkałem się z Okońską.

- Miałeś tego nie robić, prosiłam Cię o to.

- Wiem, ale chce Ci pomóc, zrozum to wreszcie.- zapadła cisza. Agata stała przy biurku on obok niej. Patrzył w jej oczy a ona w jego. Nagle go przytuliła.

- Dziękuję- wyszeptała.  Nagle weszli do nich Dorota z Wojtkiem. Agata z Markiem nie byli jeszcze oficjalną parą, wiec szybko się oderwali i udawali że pracują.

- Ja już wychodzę.- oznajmiła- Miłej pracy, trzymam kciuki za jutro- powiedziała Dorota. Machnęli z

Wojtkiem na pożegnanie i wyszli. Zostali sami. Położyli papiery i wrócili w swe objęcia. Żadnemu z nich nie przeszkadzało to że nie są oficjalną parą. Byli szczęśliwi bez tego.

- Jest 22:00. Trzeba jechać do domu, jutro ważny dzień.

- No to jedziemy. Tylko wezmę torbę.- Marek uznał to jako propozycje spędzenia wspólnego wieczoru. W końcu nie mieszkali razem. Wyszli, wsiedli do Marka samochodu.

- To gdzie teraz?- zapytał.

- Do mnie?- Dębski się uśmiechnął i odjechali.

***

Nastał kolejny dzień. Agata obudziła się w ramionach Dębskiego. Była szczęśliwa, w tej chwili nie marzyła o niczym innym, tylko o tym by ta chwila trwała i trwała. Lecz musieli wstać. Zbudziła go lekko szturchając i wstała.

- To ja robię śniadanie a ty idziesz pod prysznic- powiedziała stanowczo.

- Stanowcza pani mecenas no no. Ale nie lepiej oszczędzać wodę i wykąpać się razem?- uśmiechnął się szyderczo. Agata parsknęła ze śmiechu i pokiwała głową na zgodę.  Wybiła 10. Byli gotowi do wyjścia, gdy nagle Agata stanęła nieruchomo.

A tak jakoś złapałam wenę więc napisałam. Może nie jest świetne, no ale trudno, potem lub jutro dodam ostatnią część, tylko pytanie do Was ZAKOŃCZYĆ JAK ROMANSIDŁO CZY ZROBIC PRAWDZIWE ŻYCIE W KTÓRYM NIE ZAWSZE WSZYSTKO SIĘ UDAJE?.!

 Marzena.