Opowiadanie Shadow Sky cz.6

No i nareszcie jest jakaś nota xD W takim momencie zaś kończysz, że szkoda gadac -.- Mówię Wam jaki dzisiaj sen o PA miałam xD Normalnie jak wizja 1 odcinka 4 sezonu xD Takie głupie, że aż prawdopodobne ;)) Ale co Was zanudzac będę ;)) Miłego czytania ;))

Już część 6? Jak ten czas leci... enjoy!

   "Gdy nawet wrogowie dostrzegają twoją miłość, ty też powinieneś..."

Pierwszą reakcją Agaty był odruch - mimowolne drgnięcie i cofnięcie się o pół kroku. Potem jednak właściciel pistoletu wybuchnął głośnym śmiechem, zbijając z tropu prawniczkę. Wyszedł z cienia, nadal śmiejąc się kątem ust. Był to... Krzysztof, komisarz policji.
- Usłyszałem o dzisiejszej sprawie od pani klientki, pani mecenas. - Schował za pazuchę pistolet. - Nie przyjmuję odmowy, jeśli chodzi o jakąś herbatę...
- Proszę, wejdź - zaskoczona Agata automatycznie wpuściła go do środka. W czasie, gdy czajnik gotował wodę, ona szybko podeszła i, nie wiedząc czemu, schowała kulkę od Marka w pudełku. Potem już z gościnnym uśmiechem przyjęła przy kuchennym stole, przepraszając za nieporządek, nieoczekiwanego gościa.
- Nic nie szkodzi, przytulnie tu - uśmiechnął się znowu połową twarzy. - Przyszedłem pogratulować i podziękować za tą sprawę mojej podwładnej, Jarockiej. Dobra robota.
- Nic wielkiego, w końcu to Tomala sam się przyznał, a pan nie może zaprzeczyć, że miał pan wielki udział w śledztwie. To ja powinnam podziękować.
- To moja praca - potrząsnął głową, a zaraz potem jego wzrok zmienił się na poważny. - Za to co do pani... Musi się to jakoś  dać odkręcić.
- Taak, będziemy próbowali. - Agata zmusiła się do uśmiechu, choć miała już dość tego tematu na dzisiaj.
- Próbowali...?
- Razem z Ma...mecenasem Dębskim i mecenas Gawron.
- Na pani miejscu uważałbym na tego młodego - poradził z dziwnym błyskiem w oku, wstając. - Na mnie już pora, jeszcze raz dziękuję w imieniu swoim i pani Jarockiej.
- Młodego...? - mecenas Przybysz zmarszczyła brwi, również wstając.
- Bartosz Janowski - rzucił, narzucając na siebie skórzaną kurtkę. - Dziękuję za miłe przyjęcie. Do zobaczenia, jak mam nadzieję. - uśmiechnął się po raz ostatni i wyszedł. Zamknąwszy drzwi, Agata oparła się o nie, intensywnie myśląc. Uważać na Bartka...? Dlaczego?
   Po kilku minutach stwierdziła, że zastanowi się nad tym jutro i położyła się spać, przedtem jednak wyjmując z pudełka kulkę z Krynicy i zaciskając na niej dłoń.
***
   Nocny szum Warszawy przycichł, kiedy trzasnęły lekko zamykane zdecydowanie drzwi do samochodu. Za kierownicą usiadł mężczyzna w skórzanej kurtce, którego twarz skrywał cień. Pomarańczowe światło zostało rozświetlone przez niebieskawe, kiedy wyjął telefon i wybrał numer. Na wyświetlaczu zmieścił się tylko napis "Prokurator", a resztę zastąpiły automatycznie trzy kropki. Mężczyzna przyłożył telefon do ucha, a w słuchawce odezwał się mocny, kobiecy głos:
- I jak?
- Nie ma go, sprawdziłem.
- To dobrze.
Rozległ się dźwięk przerywanego połączenia, a mężczyzna rzucił telefonem na siedzenie obok.
- Nawet bardzo dobrze... - choć nie było tego widać, w głosie słychać było, że uśmiechnął się nieznacznie, niekoniecznie z dobrymi intencjami. Samochód ruszył i tylko oczy błysnęły w cieniu, odbijając światła nocnej Warszawy.

Shadow Sky