Trzynaste

Coś mi wena dopisuje ;)) Zaraz się biorę za cedek 12 ;)) Mam nadzieję, że to się wam spodoba ;)) Miłego czytania ;))

Był słoneczny dzień, kiedy do kancelarii weszła pewna para. Stanęli przy biurku Bartka.

-Dzień dobry, czy zastaliśmy mecenasa Dębskiego albo mecenas Gawron? – zapytał mężczyzna.

-Mecenasa Dębskiego nie ma, ale powinien za chwilę przyjść. Ale jest mecenas Gawron. Mam ją zawołac? – odparł.

-Tak. – ale Bartek nie zdążył nawet wstac, a Dorota właśnie wyszła z gabinetu. Patrzyła na jakieś dokumenty.

-Bartek, mógłbyś mi to przefaksowac? – podniosła wzrok. – Jurek! Kasia! Co tu robicie? – przytuliła ich.

-Chcieliśmy zaprosic Ciebie i Marka na nasz ślub, ale jego nie ma więc ty pierwsza. – uśmiechnął się.

-No to chodźmy do konferencyjnej. – powiedziała. – Bartek, przefaksuj mi to. – dodała.

Już wchodzili, kiedy usłyszeli śmiechy. Drzwi otworzyły się, trzymał je mężczyzna, ale to kobieta weszła pierwsza. To była Agata, za nią wszedł Marek. Śmiali się.

-Ty sobie za dużo nie wyobrażaj, bo Ci się mózg przegrzeje. – mówiła rozbawiona.

-Agata, ja Cię błagam… - spojrzał w stronę konferencyjnej. – Jurek! Kasia! Jak miło was widziec. Co was tu sprowadza? – zapytał.

-Ślub. – odparł krótko. – Niech zgadnę. – spojrzał na Agatę. – To jest wspólniczka, która mnie zastąpiła?

Marek też na nią spojrzał.

-Tak. – odpowiedział. – Agata Przybysz. – uśmiechnął się. – A to jest Jerzy Bas. Nasz przyjaciel. – Agata podeszła i podała mu rękę.

-Miło mi. – odrzekła.

-Mi również. Chodź Marek. – zwrócił się do niego. – Musimy was na ten ślub zaprosic.

Weszli do pokoju, a Agata ściągnęła płaszcz i powiesiła na wieszaku, po czym udała się w stronę swojego gabinetu.

***

Po jakiejś godzinie drzwi do jej gabinetu otworzyły się. Stali w nich Marek i Dorota.

-Możemy porozmawiac? – zapytała.

-Ale po co? – patrzyła na nich zaskoczona Agata.

-No chodź do konferencyjnej. Zaraz się wszystkiego dowiesz. – powiedział Marek.

Wyszli z gabinetu i weszli do pokoju. Usiedli na krzesłach.

-Mamy takie pytanie. – odezwała się Dorota. – Nie poszłabyś z nami na ten ślub? – Agata patrzyła na nią zdziwiona.

-Ja? Ale po co? – pytała.

-Jurek Cię zaprosił. – uśmiechnęła się.

-Konkretnie, to może byś poszła ze mną? – zapytał Marek. – Bo i tak nie mam z kim iśc. – dodał po chwili.

-Widzisz. – powiedziała Dorota. – Nie masz wyjścia. Musisz iśc.

Patrzyła na nich. Nic nie odpowiedziała.

-No proszę Cię. – wydusił w końcu Marek. Spojrzał na nią tymi „maślanymi oczami.” Nie potrafiła odmówic.

-No dobra. – rzuciła. – Kiedy jest ten ślub?

-Za 2 tygodnie. – odpowiedziała Dorota.

-Pasuje mi. – uśmiechnęła się. – A teraz muszę iśc, mam klienta. – odrzekła słysząc wołający głos Bartka.

Domcia