Ósme cz.14

Przepraszam za poślizg czasowy ;)) Jest wreszcie to opowiadanie ;)) Takie mi romansidło wyszło, że aż się boję, że wam się nie spodoba ;)) Czekam na komenty i życzę miłego czytania ;))

Odkąd wszystko wróciło do normy, Marek z Agatą spędzają razem coraz więcej czasu. Jednak nadal oficjalnie nie są razem i każdy z nich zastanawia się czy tak powinno być. Dorota z Wojtkiem, którzy dowiedzieli się od Mai o adwokatach byli zaskoczeni, ale też zadowoleni z tego co się stało. Nastolatka przed wyjazdem – miała zostac do końca weekendu – chciała wyciągnąc z Agaty co z Markiem, czemu Gawron była przeciwna.

-Jeśli się kochają, to wszystko przyjdzie w swoim czasie. – mówiła.

-Mam nadzieję… - odpowiadała.

***

Było słoneczne, czwartkowe popołudnie. Agata siedziała w kancelarii. Przed chwilą skończyła spotkanie z klientem. Nagle do gabinetu wszedł Marek.

-Idziemy na obiad? – zapytał.

-Tak. – odparła z uśmiechem. – Musimy poważnie porozmawiac.

-Już się boję…

***

Szli ulicą, wracali z restauracji. Nagle Marek zrobił coś czego nie robił jeszcze nigdy – chwycił Agatę za rękę, a potem delikatnie wplótł swoje palce między jej. Następnie przyciągnął ją do siebie – tak, że stykali się czołami – i spojrzał jej w oczy.

-No, więc o co chodzi? – zapytał.

-Musimy porozmawiac… - spuściła głowę. – musimy porozmawiac o nas… - wyszeptała.

Ukradkiem na niego popatrzyła. Miał smutną minę i w jego oczach widac było łzy, choc je powstrzymywał.

-Więc o co chodzi? – głos mu zadrżał.

-O nasz związek… - powiedziała. – oficjalny.

Odetchnął z ulgą, na jego twarz w jednym momencie powrócił uśmiech. Pocałował ją delikatnie.

-Też chciałem cię o to zapytac. – wyszeptał.

Uśmiechnęła się.

-Więc jak? – zapytała.

-Powiemy im. – odparł i znowu chwycił ją za rękę.

Ruszyli ulicą rozświetloną przez światła, cały czas rozmawiając.

***

Wszyscy siedzieli w kancelarii – wszyscy oprócz Marka. Bartek, który nie wiedział co to za spotkanie, został poinformowany przez Maję. Dorota z Wojtkiem oraz nastolatka czekali na rozwój wydarzeń. Nagle drzwi otworzyły się i wszedł nimi Marek. W ręku trzymał wino. Spojrzeli na niego zdziwieni, Agata posłała mu uśmiech. Wzięła kieliszki z szafki, a Marek otworzył wino. Jak tylko podeszła, chwycił ją za rękę.

-Żeby nie był żadnych niedociągnięc. – zaczął. – Jesteśmy z Agatą oficjalnie razem. – rozległy się krzyki, a potem gratulacje.

Cały wieczór minął im w radosnej atmosferze.

***

Gdy weszli do mieszkania Marka, było już dobrze po północy. Agata usiadła na kanapie, a Marek wszedł do kuchni. Po chwili stał już w salonie z kolejnymi kieliszkami wina. Uśmiechnęła się do niego.

-Nie, nie, nie. – powiedziała patrząc na kieliszki. – Za dużo już wypiłam.

Usiadł obok niej i odłożył kieliszki. Chwycił ją za rękę i przyciągnął do siebie. Następnie złożył na jej ustach namiętny, ale delikatny pocałunek. Przysunęła się bliżej i już po chwili czuła jego ręce, ściągające jej bluzkę. Nie pozostała mu dłużna i niedługo potem wszystkie ich rzeczy leżały na podłodze.

-Czyli już zawsze wszystko będzie dobrze? – zapytała, przerywając pocałunek.

Opuszkiem palca przejechał jej po twarzy, po czym chwycił kosmyk jej włosów i odgarnął go na bok.

-Tak. – odpowiedział. – Już zawsze wszystko będzie dobrze. – i znowu ją pocałował.

***

Już rok są parą. Marek oświadczył się Agacie, ale nie spieszą się ze ślubem. Wiedzą, że chcą być razem i wiedzą, że będą. Kochają się, a to chyba najważniejsze. Wszyscy ich znajomi są szczęśliwi z takiego obrotu wydarzeń, którego nikt się nie spodziewał.
I gdy tak na nich spojrzec, można by powiedziec, że los płata nam figle. Łączy różnych ludzi z różnymi charakterami, w taki sposób, że nie mogą bez siebie życ.

KONIEC

Domcia

PS. Nie wiem czy moja NIESPODZIANKA wypali, ale postaram się napisac ;)) Od razu informuję, że to nie będzie żadne opo do finałowego odcinka (ale mam zamiar takie napisac albo i nie) Jeśli naprawdę chcecie wiedziec, to piszcie, ale szczerze powiedziawszy wolę wam zrobic PREZENT, bo jak on nie wypali, a będziecie wiedziec co to miało byc, to się zawiedziecie... ;))