Opowiadanie Shadow Sky cz.2

Ekspresowe tempo ;D Bardzo fajne, ale krótkie ;/   Normalnie kończysz tak jakbyś chciała nas wykończyc ;)) Czekam na cedek ;)) Miłego czytanka ;))

Domcia

"Gdy nawet wrogowie dostrzegają twoją miłość, ty też powinieneś...", czyli opowiadanie Shadow Sky,  część 2.

Marek wbiegł na piętro, przeskakując lekko po dwa schodki. Przed drzwiami do kancelarii odetchnął i wszedł powoli, choć zdecydowanie do środka. Cicho domknął drzwi i zapukał do gabinetu prawniczki.
- Agata...
Nie było odpowiedzi.
- Agata... - z większym naciskiem powtórzył.
Kiedy nie doczekał się odzewu, otworzył drzwi i wsunął się do środka. Skąpo oświetlony pokój wyglądał jak zwykle, nic się nie zmieniło... oprócz biurka. Te było uprzątnięte, znikły wszystkie papiery i osobiste rzeczy. Dopiero teraz spostrzegł spore pudło stojące koło krzesła obrotowego. Nie było zamknięte, wystawała z niego kulka ze sztucznym śniegiem, którą kupiła przed wyjazdem z Krynicy. Na tle okna stała - była - mecenas Przybysz.
- Co ty robisz?
- Spakowałam się... Gabinet będzie Bartka, powiedz mu.
- Agata... nie pleć bzdur, zaczynałem się bać, że coś się stało.
Od strony okna dobiegło tylko stłumione "mhm...". Dębski przeszedł te kilka kroków, siadając na blacie biurka, metr za nią.
- A właściwie... Ja JUŻ się boję - spuścił wzrok, zniżając także głos.
- Czego TY się masz bać ? - odwróciła się z łzami w oczach. - Co ty niby tracisz?
- Więcej niż myślisz... CIEBIE. - wstał i postawił kulkę, identyczną jak tą w pudle, na stole. Kupił ją dla niej, lecz nie miał odwagi tego wręczyć. Nosił w kieszeni, jak amulet, przez te kilka miesięcy. - I tu nie chodzi o żadną wspólniczkę, nawet nie przyjaciółkę. Uświadomiłem sobie coś. Nie wiem od kiedy, jak... Ale kocham cię.

Shadow Sky